Lessen uit #No spend november

#No spend november

Het klinkt zo mooi in het Engels, dus ik dacht: laten we die uitdaging maar eens aannemen. Zo strak in de leer gaan als deze uitdaging klinkt, gaat natuurlijk niet in een gezin van vijf flokke mensen. Maar we zouden toch proberen de in- en uitvloei van geld beter te monitoren en stil te staan bij wat en hoeveel we (moeten) uitgeven.

No spend november is een uitdaging die elk jaar veel mensen motiveert om mee te doen, in de aanloop naar waarschijnlijk de duurste maand van het jaar: Sinterklaas, Kerstmis en het Nieuwe Jaar.  (Sinterklaas komt hier nog altijd. De oude man blijft halsstarrig zijn educatief programma verder zetten door jaarlijks een boek door de schoorsteen te kieperen voor elk van mijn koters, die niet bepaald grote boekenlovers zijn. De Sint blijft hopen dat de vonk ooit overslaat.) En in ons geval zit er nog een jarige bij ook.

Dit najaar deed financieel pijn. Twee hogeschoolstudenten inschrijven en van boeken en studiemateriaal voorzien kost veel geld. Dit oude huis heeft zorgen nodig: gordijnen, een oplapbeurt voor de ketel. Ik verdien goed mijn brood en daar ben ik dankbaar voor maar het was toch een paar maanden op rij aftellen naar de storting van mijn loon, voor het eerst in vele jaren. Volgend jaar heb ik drie hogeschoolstudenten. Dat wordt puffen. (Hopelijk kan ik dan wel rekenen op regelmatige alimentatiebetalingen, hou je mee je vingers gekruist? Vandaag beslist een rechter daarover.)

Meten is weten

Dus zijn we al drie weken consequent elke uitgave aan het noteren in een huishoudboekje, een tip van deze leuke mama. Dat alleen al helpt om de knip op de beurs te houden. Ik denk niet dat we al drie dagen doorgekomen zijn zonder iets uit te geven. In een groot gezin is er altijd wel iemand die iets nodig heeft of moet er altijd wel ter elfder ure nog een brood worden gekocht of een nieuwe schoen of zo.

Anderzijds voel ik dat de kinderen zich bewuster worden van hun uitgavenpatroon en het niet meer vanzelfsprekend vinden dat mama’s portemonnee enthousiast open vliegt bij elk klein verlangen.

Bijna twintig jaar geleden schreef ik zelf een boek over zuinig leven. Dus ik weet goed waar de sleutel ligt: je vaste kosten zo laag mogelijk houden is misschien wel de belangrijkste tip. We wonen nu wat groter en duurder dan een half jaar geleden maar die keuze heeft onze levenskwaliteit verzesvoudigd. We kozen ervoor om het met 1 auto te doen en die beslissing is mijn conditie en ons budget ten goede gekomen.

Het minimalistische perspectief

Bewust bezig zijn met minimaliseren heeft ook effect. Ik sta veel meer stil bij wat ik koop. Ik stel een aankoop bewust uit, om te onderzoeken of ik dit echt wel wil of nodig heb. (Daar zijn een paar fijne trucs voor, zoals het HALT-principe: koop nooit als je hongerig, boos, eenzaam of moe bent. Hungry, Angry, Lonely or Tired.) Een paar weken geleden was het weer boekenbeurs, zowat het enige wat ik leuk vind aan november. Ik ging en kocht één boek (in plaats van minimum vijf, de afgelopen jaren). Daar ben ik best wel fier op.

En dan zijn er van die opruimprojecten die ik netjes in mijn bullet journal heb genoteerd, en die me bewust maken van alles wat er al is en wacht op mijn tijd en aandacht: een hele collectie wol in allerlei kleuren, nog een indrukwekkende stapel te lezen boeken, veel reisgidsen met veel reisverlangens. De kunst is om tijd in te plannen om dit te doen. Ik probeer, maar niet alles lukt. Vooral het DIY’en schiet erbij in.

Er komen nieuwe passies in de plaats. Ik bak brood. Ik ben verliefd op de magie van gist. Drie uur bezig zijn voor nog geen euro per gebakken brood. Veel goedkoper kan een hobby niet zijn. Het heeft iets heerlijk ambachtelijks en zorgends. Ik maak het dagelijks brood voor mijn geliefden, is dat niet schoon?