Een bijzondere dag

Gisteren was een bijzondere dag.

Het was de meest deprimerende dag van het jaar, volgens de Gezinsbond. Dat bijzondere voorrecht heeft de derde maandag van januari. (In feite was gisteren al de vierde maandag van deze maand- I know– maar de tweede januari is volgens mij hors catégorie, wegens vakantiemodus). Gisteren was zo’n dag waarop je hoopt dat je hoofdkussen de waarheid spreekt.

Elke januari opnieuw kan ik niet anders dan de feiten op een rij zetten en objectief concluderen dat ik ernstige last heb van winterblues. De dagen lijken maar niet te lengen (of maar een paar nanoseconden per dag), mijn lijf voelt volledig verkrampt door de permafrost buiten en mijn immuniteitsmuur is omver gevallen. Ik kuch, snuit en pruttel. Het is voorwaar geen gezicht.

Met afgrijzen kijk ik naar nieuwsberichten waarin mensen enthousiast vertellen over een rit van 3 uur naar de Hoge Venen, gevolgd door 3 uur aanschuiven voor de juiste langlaufski’s en vervolgens 3 uur frostbite aan hun ledematen terwijl ze ploeteren door de sneeuw. Niet mijn idee van pret. Ik wil het liefst in mijn warme bed blijven liggen met een stapel dikke boeken en pas weer opstaan wanneer de krokussen weer uitbundig staan te zingen in mijn hof. Ben ik de enige met dat gevoel?

Met dank aan diezelfde Gezinsbond hier wat tips. Me-time inlassen, daar wordt een mens gelukkig van. Ik heb in mijn bullet journal zo’n op-maat- lijstje aangelegd met allemaal (kleine) dingen die mij instant gelukkig maken, dat helpt ook. En toch kreeg ik de grootste opsteker van iets helemaal anders.

De enorme massa’s vrouwen die overal ter wereld bijeen kwamen op zaterdag om hun afschuw uit te drukken voor alles wat naar discriminatie en seksisme ruikt en tegelijkertijd een vuist maakten voor vrouwenrechten, mensenrechten, eenheid in verschil, man, dat was ZO SCHOON. En dan ook nog te weten dat er drie vrouwen mee marcheerden die een muts droegen van Belgische makelij, gemaakt door mijn mama en mezelf, woehoe, dat was mega kicken. Een soort van adrenalineshot in mijn bil. Precies wat ik nodig had.

foto: The Washington Post