Willy aka het vreetbeest

Een nieuw dieptepunt is bereikt. Vanmorgen kon ik nog net voorkomen dat de hond een plas overgeefsel begon op te likken. Ugh.

Dit gedrag maakt deel uit van wat eetverslaafde honden blijkbaar doen: de hele dag, elke minuut en elke seconde daarvan aan eten denken, ervan dromen, het heimelijk stelen, desnoods overgeven, bref: bezeten zijn.Er zou een link zijn tussen weggeknipte kroonjuweeltjes en deze eetobsessie, maar daar kan ik u het fijne niet van uitleggen.

We zien alleen de gevolgen ervan: elke kastanje, elke broodkorst, elk bloemkoolblaadje en blaadje huishoudrol, hij speelt het allemaal met evenveel smaak en sneller dan het geluid naar binnen. Wij spreken hem daarna vermanend toe. Hij hoort alleen maar: *kipspies*?

We wisten dus meteen dat er stront aan de knikker was toen Hondsmans vorige week ineens niets meer at. Hij lag maar wat zielig weg te kwijnen in zijn mand, het geluid van rammelende hondenbrokjes kon hem niet meer in beweging krijgen, zelfs voor een wandelingetje had hij geen energie meer.

84 euro later had hij een spuit in zijn bil zitten, die de stormen in zijn darmen moesten bedwingen en kregen wij een batterij medicijnen mee om zijn darmflora weer op peil te krijgen en zijn eetlust weer omhoog. En het dwingende advies om voortaan wandelwegen te mijden waar smerig restafval op te snuiven viel. Dus geen uitjes meer door het bos (broodkorsten en beukennootjes) of naar het hondentoilet (kastanjes). Combineer dat met het eerdere advies om alle straatdrukte te vermijden (stresskonijn) en ongekende paden en wat blijft nog over?

De gangen van Gasthuisberg, suggereerde een begripvolle vriendin al.