Het exclusieve interview

Recht voor ons zit Willy, een aantrekkelijke, ietwat mollige dertiger met lange, wilde, zwartbruine wapperharen en een wat naïeve, guitige blik.  We  interviewen hem in een bescheiden, knusse woning, residentieel gelegen in de buurt van de groene long van de gezellige provinciehoofdstad Leuven, een prima uitvalsbasis voor lange wandelingen.

Willy, hoe ben jij in deze fijne buurt terecht gekomen?

Eerlijk? Daar heb ik geen idee van. Voor zover ik me kan herinneren, woon ik altijd al hier. 6 maanden geleden is in dit huis nieuw volk ingetrokken. Afijns, die drie kinders kwamen mij sterk bekend voor, moet ik toegeven, maar die andere twee vrouwmensen kende ik van pluim noch haar.

Op een dag stonden ze hier gewoon. En wat doet een mens dan? Tja, dan laat je ze binnen, je geeft ze een kans en je probeert er samen het beste van te maken samen zeker? Ik heb een groot hart.

Vertel daar eens wat meer over: wie zijn die mensen die bij jou zijn ingetrokken? Dat moet wel aardig wennen geweest zijn, in het begin? 

Wat mij meteen opviel, is dat die ene nogal gesteld is op orde en reinheid. In het begin deed ze niet anders dan zuchten en blazen bij elke pluk haren en elke drol die ze tegenkwam. En maar poetsen, jongens toch. Uren, dagen, weken aan een stuk. De stank was bijna ondraaglijk.

Ik kreeg het er aardig op mijn heupen van. Je denkt dan van ‘Goed, die mensen hebben een plek nodig om te wonen, dus ik stel me welwillend op en laat hen binnen’, en dan beginnen ze meteen hun wetten te stellen, de boel uit te mesten en nieuwe regels in te voeren! Jongens toch, dat was niet gemakkelijk.

Zo installeerden ze een poortje tussen keuken en woonruimte. Ik dacht eerst van: Ha, tof zeg, een klimrekje! En ik stond -tada!- meteen aan de andere kant. Maar dat was blijkbaar niet de bedoeling. In elk geval: na een maand of vijf trainen hebben ze nu eindelijk geleerd om het te laten open staan. Het vraagt geduld en toewijding, maar je kan die mensen wel wat dingen leren, heb ik ondervonden, bijvoorbeeld dat ze niet naar me moeten staan staren wanneer ik werk aan nummer 2. Dat vond ik zo storend in het begin. Ze leren bij. Nu wenden ze discreet het hoofd af, wanneer ik zelfs maar aanstalten maak om…

Ik heb hen ook van meet af aan duidelijk gemaakt dat geen haar op mijn hoofd eraan denkt om ’s nachts buiten te slapen. Daar zeuren ze nu niet meer over.

Wat is er zoal veranderd voor jou,  Willy?

Ik denk dat er wel wat regelmaat in mijn leven is gekomen. Ik ben nu een stuk fitter dan voordien, want ik wandel drie keer per dag en dan neem ik één van die stresskonijnen mee, zodat die ook eens kunnen uitwaaien. Verder ben ik een beetje slanker en een heel pak aantrekkelijker geworden, al zeg ik het zelf. Ik voel me gewoon beter in mijn vel. Dat zit tussen de oren, weet je wel?

Er komt tegenwoordig een kapster aan huis (zo’n gemak zeg!) voor een kuur, ééns om de drie maanden. Eigenlijk is het een soort van wellnesssalon aan huis, ken je die? Met een uitgebreide scrub, een algehele knipbeurt, een manicure en pedicure en een föhnbeurt voor mijn mèches, allemaal voor de prijs van 80 euro. Dat mag best wel wat vaker. Ik word er ZO ontspannen van.

Ik heb het toch een tijdje moeilijk gehad, emotioneel en zo. Maar nu gaat het beter, met dank aan een therapeute, ik ben niet te beroerd om dat toe te geven. Lang leve de therapie! Ik voel dat het met de opvoeding van die stresskippen eindelijk de goede kant op gaat. Dat stelt me gerust. Voor een touchy feely guy als ik is gestreeld worden bijvoorbeeld heel belangrijk en daar maken ze nu bijvoorbeeld bewust tijd voor, wanneer ik in the mood ben (vettige knipoog).

Mijn volgende doelstelling is hen duidelijk te maken dat dat zachte, geurige bed met die bloemetjeslakens en vele donzige kussens, ideaal is om mijn lange manen te rusten te leggen ’s nachts.

Kan je op basis van je eigen ervaring onze lezers nog wat advies geven? 

Natuurlijk! Ik denk eerst en vooral dat wie overweegt mensen in huis te nemen, daar heel grondig moet over nadenken. Ben je echt bereid er zoveel energie in te steken om hen aan geduldig te leren wat jij van hen verwacht? Dit heeft veel tijd nodig, want slim zijn ze niet. Terugblikkend denk ik dat ik wat overmoedig ben geweest door er vijf tegelijkertijd op te nemen, maar goed, het is wat het is. Life is what happens to you while you’re busy making other plans.